The Game Kitchen ekibinin elinden çıkma Blasphemous 2 İspanyol işi katolik imgeleriyle dolu bir souls-like macerası sunuyor.
Miyazaki tarafından yaratılan Dark Souls evrenine benzemeye ve souls severlerin rüzgarını arkasına almaya çalışan tonla yapım son dönemde çıkışını gerçekleştirdi. Hatta Elden Ring’in çıkışıyla birlikte FromSoftware oyunlarına öykünmeye çalışacak oyun sayısı da artmaya devam edecek. Aslına bakarsanız öykünmek olarak nitelendirdiğimiz seviyenin çok çok üzerine çıkılmış durumda. “Hikaye anlatımı açısından benzeyelim, oynanış açısından zorlu ve çıldırtan bir deneyim sunalım.” falan değil amaç. “Dark Souls oynarken ne gördüysek birebir aynısını kopyalayalım ve sunalım. Hatta öyle bir noktaya götürelim ki diğer souls oyunlarıyla aramızdaki en büyük fark ismimiz olsun.” dermişçesine aynı oyunları yapıyorlar.
Değindiğim ve nefret ettiğim bu büyük çoğunluğun yanında kendi kimliğini yaratabilmiş, oyuncuyu yalnızca souls içerikle dolu bir oyun sunarak kandırmamış geliştiriciler de elbette var. Hatta bugün incelemek için başına oturduğum, zorluğa pek gelemeyen benim bile ilgimi çekerek başında saatler geçirmemi sağlayan Blasphemous 2, bahsettiğim değerli yapımlar arasında zirveye net bir şekilde oynuyor.
Blasphemous 2, önceki oyun boyunca gezindiğimiz Cvstodia isimli diyarda ilerlemeye devam ediyor. İlk oyundan, The Game Kitchen ekibinin ücretsiz olarak yayınladığı The Wounds of Eventide ek paketinin ardından 1000 seneye yakın bir zaman geçmiş. Ancak bu geçişe rağmen odaklanılan meselenin pek değiştiği söylenemez. Genel olarak The Wound of Eventide’ın son kısmında yaşananlara ve sonrasında gerçekleşen olaylara göz atıyoruz.
Bir tövbekar (Penitent One veya oyunun orijinal haline bakarsak Penitente) olarak tekrar çıkacağımız bu yolculuğa öncelikle seçeceğimiz silahla başlıyoruz. Evet, yanlış duymadınız! İlk oyun boyunca bizimle olan Mea Culpa’ya güzel bir veda ediyor, onun yerine çok daha keyifli kullanımlara sahip üç yeni silahla tanışıyoruz. 2019’da Blasphemous’u oynarken hissettiğim en büyük eksiklik kesinlikle çeşitlilik ve oynanış açısından hapsedildiğimiz tek düzelikteydi. Blasphemous 2 ile yapılan yeni hamleyle birlikte çeşitlilik sağlanmış ve dolaylı yoldan her bir silahın kendine özgü özellikleriyle oynanış daha derinlikli ve sıkıcı değil.
Silahlara gelecek olursak… İspanyolca olarak tercüme ettiğimizde farklı anlamları olan Ruego Al Alba, Veredicto ve Sarmienta & Centella arasında yapacağımız seçim ise yine önceki oyunun aksine geri dönülemez bir oyun deneyimine götürmüyor bizleri. Başlangıcımızı hangisiyle yapacağımızı seçmekle beraber ilerleyen saatlerde diğer silahları da buluyor, envanterimizi bir hayli geniş ve kapsamlı hale getiriyoruz. Ayrıca Mea Culpa’nın saldırıcı biçimlerinden bazıları elimizdekiler arasında paylaştırılmış ancak hepsini birleştirdiğimizde bir Mea Culpa oluşuyor diyerek işin içinden sıyrılmak mümkün değil. Her açıdan kotarılmış, her açıdan geliştirilmiş yeni bir oyun var karşımızda.
- Ruego Al Alba: Hızlı ve keskin hareketler sergilemek için daha uygun. Aktive ettiğimiz özelliği ile mistik hasar vururken buna ek olarak sağlığımızı dolduruyor.
- Veredicto: Ağır ve yavaş saldırılarla düşmanı sert bir şekilde paramparça etmeye yönelik. Aktif ettiğimiz özelliği ile alevlenen gürzümüz daha da güçlü hale geliyor.
- Sarmienta & Centella: Büyü ve enerji kullanımına yatkın bir oynanış için tasarlanmış. Darbe üstüne darbe vurduğumuzda hasarı katlamasının yanında darbe yediğimizde ise bizleri bir elektrik şarjıyla ödüllendiriyor.
Platform mekaniklerinde ise yeni eklenen üç silahımız kilit rol üstleniyor. Haritanın ulaşamadığımız kısımlarına gidebilmemizle beraber yok edebildiğimiz duvarlara kadar pek çok yeni özelliğe ulaşmamızı sağlıyor yeni doğrama aletlerimiz. Örneğin, Sarmienta & Centella aracılığıyla ışınlanma aynalarını kullanabiliyorken Mea Culpa’nın özelliğine sahip Ruego Al Alba ile yere saplama hareketiyle yok edebildiğimiz bazı duvarlar mevcut. Ayrıca Veredicto’yu savurmamızla beraber oluşan platformlar aracılığıyla metroidvania türü ilk oyuna kıyasla daha fazla öne çıkarılmış. Ayrıca tür için vazgeçilmez olan ve temel yapı taşı olarak adlandırabileceğimiz duvardan duvara atılma, duvarlara tutunma, havada ileriye atılma ve çift zıplama gibi özellikleri de türün diğer oyunlarında olduğu şekilde eklemişler.
Carlos Viola’nın bestelediği müzikler yine muhteşem, hatta ilk oyundakilerden daha iyi. Şahsen müzik dinlerken Blasphemous müziklerini açıp dinleyeyim hiç demedim fakat ortamda size müzik açısından iyi bir oyun sorulduğunda aklınıza gelen yapımlardan.
Bunun yanında sanat tasarımı ve tema açısından minik şikayetlerim var. Özellikle Blasphemous’un karanlık, gotik teması ve İspanyol Katolizmiyle bezeli yapısı beni benden alıyordu. Blasphemous 2’de ise bu noktada eksilme olmuş. Salaş tema ve kısıtlı bütçe ile yapılmış tasarımların yerini önceki oyundan gelen bütçe sayesinde yeni animasyonlar almış ancak temanın o özgün ve korkutucu hissettiren hali biraz daha düşmüş. Her şeye rağmen son derece iyi durumda.
Son Karar
İlk oyunu deneyimlemiş olan herkes devam oyununu oynarken daha zevkli bir deneyimle baş başa kalacaktır. Blasphemous’un sahip olduğu pürüzler yeni oyunda giderilmiş. Platform mekaniklerinin oyunun içerisine yoğun bir şekilde yedirilmesi ve oynanışın daha derinlikli hale gelmesiyle birlikte maceramız daha keyifli olmuş. Ayrıca önceki oyunda yapılan doğru işlerin yeni oyuna aynen aktarılması ile The Game Kitchen ekibi ne yapması gerektiğini gayet iyi bir biçimde tespit etmiş. Sanat tasarımı ve tema konusunda yapılan değişiklikler karanlık temanın etkisini biraz azaltmış ancak yine de gayet yerinde bir yapımla karşı karşıyaydım. Fiyatı konusunda ne söylenebilir bilmiyorum. Malum ekonomik durumlar sebebiyle bir oyunun 500TL’den çıkış yapması artık epey yaygın bir durum fakat oyun da indirim bekleyin denmeyecek kadar iyi bir seviyede. Artık o noktada karar sizin…
